Benji
Benji was onze allereerste hond in dit huis. Een kruising tussen een herder en een schnauzer, met een uiterlijk dat verdacht veel weg had van een schapendoes — wat wij natuurlijk prachtig vonden. Hij was ontzettend lief, geduldig en gezellig.

Voor onze kinderen, Kayleigh en Tristan, was hij de ideale eerste hond. Verkleden, knuffelen of lekker in de buggy mee op pad — Benji vond het allemaal prima en genoot van alle aandacht.

Hij is 14 jaar oud geworden en heeft een onuitwisbare indruk op ons achtergelaten. Door Benji ontstond onze liefde voor het ras de schapendoes, wat uiteindelijk leidde tot de komst van onze eerste echte does: Wammes.

Wammes
Wammes was onze eerste schapendoes en hij was als pup alles wat we ons hadden voorgesteld: eigenwijs, lief en met een grote dosis charme. Samen met zijn maatje Benji vormde hij een onafscheidelijk duo — twee vriendjes met acht pootjes op één buik.

Floyd is 10 jaar oud geworden. Hij was onze eerste — en enige — reu die we ooit hebben aangeschaft bij dezelfde fokker als waar ook Eefke, Hippy en onze herplaatste does Nakita vandaan kwamen. Toen hij bij ons kwam, hadden we de wens om hem in de toekomst in te zetten voor de fok. Hij was een grote, krachtige en imposante verschijning, maar met de tijd werd duidelijk dat Floyd niet de juiste hond was voor dit pad.

Zijn karakter bleek fel en in sommige situaties zelfs onvoorspelbaar. Daarnaast bleek hij, net als de rest van zijn nest, een ernstige gebitsfout te hebben, waardoor hij — samen met zijn nestgenoten — niet inzetbaar bleek voor de fok. Met de kennis van nu zijn we dankbaar dat deze beslissing toen is genomen, want zijn karakter had dat zeker niet ondersteund.

Toch had Floyd ook zeker zijn goede en lieve kanten. Voor onze kinderen, Kayleigh en Tristan, was hij een trouwe kameraad. Ze konden werkelijk alles met hem doen, en juist in hun gezelschap kwam zijn zachtaardige kant naar boven.

Eefke is 14 jaar oud geworden en was ons allereerste schapendoes teefje — het begin van alles. Met haar begon niet alleen onze liefde voor het ras, maar ook de opbouw van onze roedel en Os Doezenhöfke. Ze was de kern waar alles om draaide: stabiel, sociaal, krachtig en liefdevol.

Eefke was een bijzondere moeder. Ze heeft bij ons meerdere nestjes gehad en was daarin ongeëvenaard zorgzaam. Ze vond alles prima: iedereen mocht bij haar in de werpkist, en ook bij haar pups was iedereen welkom. Haar moederinstinct was zacht en ruimhartig, en haar vertrouwen in de mensen om haar heen was groot.

Ze had een zeer open, eerlijk en intelligent karakter. Een echte werker, met een natuurlijke aanleg voor schapenhoeden — iets waar ze zichtbaar plezier in had. Binnen onze roedel groeide ze vanzelf uit tot de alfateef. Ze leidde op een rustige en duidelijke manier, met gezag dat niet bevochten hoefde te worden. Toen haar tijd als leider voorbij was, nam haar dochter Berbke deze rol van haar over.

Eefke heeft ons veel geleerd. Over het ras, over moederschap, en over wat het betekent om écht een band op te bouwen met een hond. Ze was een fantastische does en de perfecte moeder om onze kennel mee te starten.

Nakita is 14 jaar oud geworden. Ze kwam pas op latere leeftijd bij ons wonen, toen ze vijf jaar oud was. Ze paste destijds niet goed in de roedel van de fokster waar ze vandaan kwam, maar bij ons voelde ze zich vanaf het eerste moment thuis.

Naki kwam al regelmatig bij ons logeren samen met haar dochter en nog een andere does, vooral als er bij de fokster pups waren. Iedere keer opnieuw waren we onder de indruk van haar uitstraling, haar zachtheid en haar stabiele karakter. We zeiden altijd al: "Wat een prachtige hond, van binnen en van buiten." Toen we hoorden dat ze op zoek ging naar een nieuw thuis, hebben we dan ook geen moment getwijfeld — ze mocht voorgoed bij ons blijven.

Bij ons kreeg Nakita een vol leven als moeder, oma én overgrootoma. Ze was een rustige, zachtaardige en evenwichtige schapendoes, die met haar kalme energie een fijne balans bracht in de roedel.

In haar jongere jaren deed Nakita aan behendigheid en was ze een echte showhond — ze straalde in de ring. Maar boven alles was ze een gezelligheidsdier, altijd in voor een aai of knuffel, en vooral: altijd in voor een hapje. Naki kon je áltijd wakker maken voor eten!

Hippy is 14 jaar oud geworden en was ons tweede teefje — een heerlijke, open en spontane schapendoes die overal plezier in vond. Ondanks dat we bij haar een vermoeden hadden van een lichte vorm van epilepsie, wat de reden was om niet met haar te fokken, deed dat niets af aan haar levenslust en enthousiasme.

Samen met onze dochter heeft Hippy jarenlang recreatief aan behendigheid gedaan, én ze namen samen deel aan allerlei gehoorzaamheidscursussen. Ook was Hippy de eerste showhond van onze dochter — en wat straalden ze daar samen!

Hippy was een lief, sociaal en vrolijk meisje dat altijd klaar stond voor avontuur. Ze was niet altijd de makkelijkste, maar juist daardoor een leermeester voor de jongere honden in onze roedel. Ze gaf duidelijk grenzen aan en liet op haar eigen manier zien hoe het hoort — een waardevolle rol binnen ons roedelleven.

Op straat was Hippy altijd voorbeeldig, en daarom mocht zij ook vaak mee met het socialiseren van jonge pups. Ze was een stabiele en betrouwbare begeleider voor de kleintjes.

Biby is iets ouder dan 13 jaar geworden en heeft in die jaren een diepe indruk achtergelaten — in onze kennel, in onze roedel, en vooral in ons hart.

Biby was een lief, maar ook een tikkeltje eigenwijs, nieuwsgierig, pienter en heerlijk ondeugend schapendoesje. Een echte dame in hart en nieren — als het regende bleef ze liever binnen, want natte voetjes? Dat was écht niets voor haar. Ze was zonder twijfel de diva van onze kennel, en dat titel heeft ze met flair gedragen.

Ze stond dolgraag in het middelpunt van de belangstelling, en met haar charmante uitstraling kreeg ze dat ook zonder moeite voor elkaar. Als het om eten ging, was Biby een echte fijnproever: geen hap te veel, maar wel precies wat haar smaakte.

Biby en onze dochter Kayleigh waren onafscheidelijk. Biby was haar allereerste eigen hond, en samen vormden ze een onverbrekelijke band vol liefde, vertrouwen en plezier. Ze deelden werkelijk alles, van lange wandelingen tot trainingen en shows.

Berbke is ruim 13 jaar oud geworden. Naarmate de jaren vorderden, kreeg ze steeds meer last van dementie. Uiteindelijk hebben we, met pijn in ons hart, de moeilijke maar liefdevolle beslissing genomen om haar los te laten.

Berbke was een dochter van onze Eefke en heeft na haar moeders overlijden met trots en vanzelfsprekendheid de rol van alfateef op zich genomen. Net als haar moeder was ze hier een natuurtalent in: rechtvaardig, duidelijk en met een rustige kracht die de roedel leidde en bij elkaar hield.

Ze was het eerste eigen doesje van onze zoon Tristan, en de band tussen hen was bijzonder sterk. Samen hebben ze de mooiste avonturen beleefd, van wandelingen tot gehoorzaamheidscursussen, waar Berbke altijd met plezier aan meedeed — zeker als ze dat samen met haar lievelingsmens mocht doen.

Berbke was een eerlijk, lief en gevoelig teefje, dat soms wat onder de indruk kon zijn van prikkels om haar heen, maar altijd terugkeerde naar haar vertrouwde zelf. Ze was een rots in de branding binnen onze kennel: een stille kracht die generaties pups met liefde en geduld heeft mee opgevoed.

Vitash heeft bij ons 12 jaar mogen worden. In de laatste jaren merkte je dat haar lijf haar steeds meer parten speelde. Met pijn in ons hart besloten we dat ze niet langer moest vechten tegen haar lichaam en dat ze de rust mocht krijgen die ze zo verdiende.

Vitash heeft twee prachtige nestjes gehad binnen onze kennel, maar beide keer was er ook veel verdriet. Haar eerste bevalling verliep niet zoals gehoopt; het was een lange en zware strijd, die eindigde in een keizersnede die helaas niet optimaal verliep. Hierdoor verloren we een reutje, maar gelukkig overleefde onze Nona. Het tweede nestje kwam veel te vroeg ter wereld en was te zwak om te overleven, op één dapper ventje na: Ties, vernoemd naar zijn vader.

Ondanks deze moeilijke ervaringen bleef Vitash intens genieten van het moederschap en het zorgen voor haar pups. Ze bleef die liefdevolle zorg ook tonen voor de nestjes van de andere teven, en was daarmee het perfecte voorbeeld voor al onze Os Doezenhöfke nakomelingen. Haar rust en kracht gaven houvast aan ons en de roedel iets waar we haar heel dankbaar voor zijn.